ΔΕΝΤΡΟ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ

Το ζήτημα των πυρκαγιών (..πάντα επίκαιρο στο τέλος κάθε καλοκαιριού) και γενικότερα της οικολογίας μπορεί να αναλυθεί από διάφορες σκοπιές, κυρίως τώρα μετά τις τελευταίες καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική. Πρόκειται για την μεγαλύτερη δασική καταστροφή που έχει συμβεί στην περιοχή της πρωτεύουσας καίγοντας πάνω από 200 χιλιάδες στρέμματα. Εξετάζοντας το ζήτημα από κυρίως μία πιο πολιτική χροιά, πρέπει να αναλογιστεί κανείς και τις έμμεσες επιπτώσεις αλλά και την μη θέληση προστασίας του περιβάλλοντος από το κράτος.
Η μόλυνση και η καταστροφή του περιβάλλοντος μπορεί να γίνει ορατή με διάφορες μορφές τις οποίες βιώνουμε καθημερινά είτε ως κάτοικοι των αστικών κέντρων είτε της επαρχίας όπως: η ατμοσφαιρική ρύπανση, η έλλειψη ελεύθερων χώρων πρασίνου, η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, τα αστικά απορρίμματα, το κάψιμο των δασών, τα αστικά απόβλητα. Όσον αφορά τις πυρκαγιές, οι αλλαγές των κλιματολογικών συνθηκών επιβαρύνουν τις συνθήκες ζωής όχι μόνο στα εκάστοτε αστικά κέντρα αλλά ακόμα και στην ύπαιθρο. Επίσης χάνεται και η δυνατότητα ενός τύπου δωρεάν αναψυχής και ενασχόλησης των πολιτών με το φυσικό περιβάλλον.
Κεντρικά σε αυτό το ζήτημα, πρέπει να επισημανθεί η στάση των εκάστοτε κυβερνήσεων και οι κινήσεις που έχουν κάνει ιστορικά αλλά και τώρα για το οικολογικό πρόβλημα, βγάζοντας το συμπέρασμα ότι έχουν ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα!! Για παράδειγμα στην δασοπροστασία, τα ελλειπή πυροσβεστικά μέσα, κυρίως σε έμψυχο δυναμικό (πλειοψηφία εποχικών πυροσβεστών που δεν είναι αρκετοί για μια μεσογειακή χώρα με μεγάλες εκτάσεις δασών όπως η Ελλάδα), και ο μηδενικός αντιπυρικός σχεδιασμός (απουσία αντιπυρικών ζωνών, χάος συντονισμού και ευθυνών ανάμεσα στη πυροσβεστική και στους δήμους) αυξάνουν τον αριθμό και το μέγεθος των φυσικών καταστροφών. Παράλληλα δεν διασφαλίζονται οι πυρόπληκτες εκτάσεις, πόσο μάλλον προσαρτίζονται στα οικοδομικά σχέδια των πόλεων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 24 του Συντάγματος, που προστατεύει τις δασικές εκτάσεις, η οποία μπλοκαρίστηκε από τη δυναμική των κινητοποιήσεων το 2007.
Έτσι γίνεται φανερή η κυβερνητική κατεύθυνση για περαιτέρω ένταση της οικοδομικής και οικιστικής ανάπτυξης προς όφελος τις περισσότερες φορές επιχειρηματικών σχεδίων ανάπλασης των περιοχών αυτών. Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα, μετά τις πυρκαγιές στην Ηλεία ακριβώς πριν δύο χρόνια, δημοπρατήθηκαν σε μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες τα έργα για την ανέγερση της Ιωνίας οδού που καθυστερούσαν λόγο της γεωμορφολογικών ιδιαιτεροτήτων και των δασών στην δυτική Πελοπόννησο, δηλαδή αυτά που κάηκαν ολοσχερώς.

Σε γενικές γραμμές προκύπτει ξεκάθαρα από όλα τα παραπάνω παραδείγματα, ότι η στρατηγική του κράτους, η οποία υλοποιείται κυρίως από την τοπική Αυτοδιοίκηση, απέναντι στο περιβαλλοντικό ζήτημα είναι η εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων, αδιαφορώντας απροκάλυπτα απέναντι στις επιπτώσεις που θα έχει κάποιο έργο ή επιχειρηματική δραστηριότητα στους κατοίκους. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουν την σοβαρότητα του συγκεκριμένου ζητήματος και να διεκδικήσουν το αυτονόητο, δηλαδή ένα αστικό και φυσικό περιβάλλον καθαρό, που να εξασφαλίζει κατάλληλες συνθληκες διαβίωσης για όλο το λαό και όχι να αποτελεί μέσο αποκόμισης κέρδους για τα μεγάλα αλλά και μικρά οικονομικά συμφέροντα.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Η παρούσα συγκυρία στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό χρωματίζεται πλέον έντονα από την απόφαση του Κωστάκη να καταφύγει στη λύση των πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Αναμφισβήτητα η περίοδος χαρακτηρίζεται από μία έντονη παγκόσμια οικονομική κρίση, μία οικονομική κρίση την οποία εκμεταλλεύονται οι κυβερνήσεις παγκοσμίως ,στην Ελλάδα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για την υλοποίηση των αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων ,αλλά και γενικότερα ένα σύστημα που διέπεται από την κοινωνική αδικία από τις ρίζες του και τις ίδιες του τις δομές.
Αποτέλεσμα αυτής της δομικής κρίσης κωδικά είναι η κοινωνικοποίηση των χρεών και ιδιωτικοποίηση των κερδών. Αυτό επί της ουσίας μεταφράζεται στην ακόμα μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, που συμβαίνει μέσα από την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, από την δυσχέρανση των ρυθμών εργασίας, από μειώσεις μισθών με ταυτόχρονη αύξηση των φόρων από την εγκαθίδρυση της ανασφάλιστης εργασίας και τελικά σε κύμα απολύσεων. Η πραγματικότητα αυτή διεισδύει στην εγχώρια οικονομία με πρώτα δείγματα χιλιαδες απολύσεις –κυρίαρχα νέων εργαζομένων- όπως καταγράφονται από επίσημους φορείς όπως η ΓΣΕΕ. Παράλληλα, επίσημοι εργοδοτικοί φορείς σε σύμπραξη με την κυβέρνηση υιοθετούν ένα νέο μοντέλο ημιαπασχόλησης με πρόσχημα τη μη πρόθεση τους για απολύσεις. Όπως συνέβη και στην υπόλοιπη Ευρώπη η ΝΔ επιδίωξε να καναλάρει την κρίση με τροφοδότηση κεφαλαίου στις τράπεζες παρόλο που οι τέσσερις μεγαλύτεροι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί ανακοίνωσαν αύξηση κερδων. Τελικά ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ αυτή αν και τόσα χρόνια η εργοδοσία καρπώνεται τα υπερκέρδη. Συνεπώς, η ανάγκη από πλευράς συστήματος και κεφαλαίου για μεγαλύτερη «πολιτική σταθερότητα» (για να γίνει ευκολότερη η προώθηση των συμφερόντων της αστικής τάξης μέσω του νέου εγγυητή που πιθανόν να λέγεται ΠΑΣΟΚ) είναι πλέον μεγάλη, σε συνδυασμό με τα άπειρα σκάνδαλα, τις τεράστιες πυρκαγιές και τα εσωκομματικά προβλήματα της ΝΔ οδήγησαν τελικά στις πρόωρες εκλογές.
Τεράστιο ρόλο παρ’ όλα αυτά για την αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος έπαιξε η τεράστια κοινωνική δυσαρέσκεια που τροφοδότησε ένα πολύ μεγάλο βαθμό μεγάλους κοινωνικούς αγώνες, όπως το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα όλων των τελευταίων ετών, οι αγώνες των εργαζομένων, όπως αυτοί για το ασφαλιστικό με εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων στους δρόμους και προφανώς πάνω από όλα η κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη που αποτέλεσε και αποτελεί σταθμό στους κοινωνικούς αγώνες της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Τελικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποτελούν το ίδιο νόμισμα που σαν στόχο έχει την υπεράσπιση των συμφερόντων της αστικής τάξης εις βάρος του λαού.. Το ζητούμενο είναι ο λαός να λαμβάνει τον πλούτο που παράγει..