Τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο των συζητήσεων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει βρεθεί το θέμα για την αναγνώριση των ΚΕΣ. Τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών παρέχουν μια μεταλυκειακή εκπαίδευση και υπάγονται στο υπουργείο απασχόλησης. Το πρόβλημα στο ζήτημα αυτό ξεκινάει από τη στιγμή που δόθηκε η άδεια λειτουργίας τους. Ομως το έναυσμα των συζητήσεων για την αντιμετώπισή του δόθηκε το 2005 με την ψήφιση της κοινοτικής οδηγίας από την ΕΕ για την ισοτίμηση των πτυχίων των ΚΕΣ με αυτά των ελληνικών ΑΕΙ. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αντί να αντιμετωπίσουν αυτόν τον κίνδυνο για την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση, μη ανανεώνοντας τις άδειες λειτουργίας των ΚΕΣ, αναλώθηκαν στις συζητήσεις για την αξιολόγησή τους. Φυσικά για την κυβέρνηση η αναγνώριση των ΚΕΣ δεν αποτελεί κάποια αναγκαστική λύση στο φόβο οικονομικών κυρώσεων από την ΕΕ αλλά μέρος του συνολικότερου σχεδίου στην κατεύθυνση των επιταγών της Μπολόνιας και της Πράγας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του σχεδίου αυτού άλλωστε αποτελεί και το μέτρο της βάσης του 10, που σκοπό έχει να στείλει χιλιάδες νέους κάθε χρόνο στην αγκαλιά των κολεγίων.
Μετά την ήττα που υπέστη το Υπουργείο Παιδείας με τη μη αναθεώρηση του Άρθρου 16 λόγω των τεράστιων φοιτητικών κινητοποιήσεων, αναγκάστηκε να επινοήσει μία νέα έννοια, αυτήν της «μη τυπικής μεταλυκειακής εκπαίδευσης». Αυτή η νέα βαθμίδα έχει ως σκοπό την παράκαμψη των παραγράφων 5 και 8 του άρθρου 16 που αναφέρουν ότι απαγορεύεται η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Με αυτόν τον τρόπο οι κολεγιάρχες με την κάλυψη της πολιτικής ηγεσίας πουλάνε δυστυχώς ψεύτικα όνειρα σε νέους συνανθρώπους μας. Κάθε χρόνο, οι νέοι που δεν καταφέρνουν να εισαχθούν στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ, εναποθέτουν τις ελπίδες τους στα παραμάγαζα των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων. Ο αριθμός των νέων στα ΚΕΣ αυξάνεται με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια η σπουδάζουσα νεολαία να χωριστεί σε 2 μεγάλα στρατόπεδα που θα ανταγωνίζονται και θα διεκδικούν επαγγελματικά δικαιώματα.
Τα ΚΕΣ αποτελούν μοχλό πίεσης για τα δημόσια ΑΕΙ, αφού ο τρόπος λειτουργίας τους θα πρέπει να υιοθετηθεί από αυτά, τα οποία δηλαδή θα πρέπει να «ευθυγραμμιστούν» με τις κατευθύνσεις της Πράγας και της Μπολόνια (2 κύκλοι σπουδών, διάσπαση πτυχίων, φάκελος ατομικών δεξιοτήτων). Το αποτέλεσμα θα είναι η συμπίεση «προς τα κάτω» των πτυχίων των ΑΕΙ με αυτά των ΚΕΣ και η διάσπαση του σώματος των αποφοίτων αφού θα αναγκαστούν να μπουν με πολύ χειρότερους όρους στη διαδικασία ανταγωνισμού για εύρεση δουλειάς, με πολύ πιο ατομικούς όρους με τον εργοδότη.
Αρωγός στην προσπάθεια υπονόμευσης της δημόσιας εκπαίδευσης όπως πάντα η καθεστωτική παράταξη της ΔΑΠ. Παπαγαλίζοντας το προηγούμενο διάστημα ότι θα θεσπιστούν αυστηρά κριτήρια για τον έλεγχο των ΚΕΣ, προσπάθησε να πείσει για την αναγκαιότητα του νόμου, υπονομεύοντας ως συνήθως τα συμφέροντα των φοιτητών. Όπως ήταν αναμενόμενο, το νομοσχέδιο επιβεβαίωσε τις ανησυχίες της πανεπιστημιακής κοινότητας, καθώς δεν προέβλεπε κανένα ουσιαστικό κριτήριο, αφήνοντας την αναγνώριση των ΚΕΣ στην κριτική ικανότητα μιας αμφιβόλου αξιοπιστίας κριτικής επιτροπής. Όσον αφορά στην αρνητική στάση της ΠΑΣΠ προς την αναγνώριση, δε μπορεί παρά να χαρακτηριστεί υποκριτική, καθώς ο πρόεδρος του πολιτικού της φορέα (ΠΑΣΟΚ) έχει δηλώσει ότι «το ζήτημα είναι να ελέγξουμε τα ΚΕΣ και όχι να τα κλείσουμε».
Το καλοκαίρι που πέρασε η κυβέρνηση για μια ακόμη φορά επιδόθηκε στο να εφαρμόσει την πάγια πρακτική που εφαρμόζει σε περιπτώσεις που φοβάται τις τεράστιες αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος και σύσσωμης της πανεπιστημιακής κοινότητας, δηλαδή το «κρυφτούλι»… Ψήφισε εν μία νυκτί το νόμο για την αναγνώριση των ΚΕΣ.
Για εμάς το ζήτημα των ΚΕΣ δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά και απομονωμένα από τη συνολική αναδιαρθρωτική επίθεση που δέχεται τα ελληνικό πανεπιστήμιο όλα τα τελευταία χρόνια. Τα ζήτημα του Νέου Νόμου Πλαίσιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο, αφού σε περίπτωση εφαρμογής αυτού (κάτι που προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση στο παρόν χρονικό διάστημα πιο επιτακτικά από ποτέ) το έδαφος για τη συμπίεση προς τα κάτω των πτυχίων μας και για το χτύπημα των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων θα γίνει καταλληλότερο από ποτέ. Επιπλέον τα ΚΕΣ θα πιέσουν ώστε να λειτουργούν τα Ιδρύματα με τον ίδιο πλαίσιο λειτουργίας όπως αυτό ορίζεται από το νέο Νόμο Πλαίσιο (καταργηση ασύλου, μανατζερ, αλυσιδες, χωρις φοιτητικες παροχές…)
Συνοπτικά η αναγνώριση των ΚΕΣ στοχεύει σε :
1. Συμπίεση των πτυχιων προς τα κάτω (κάτι που θα επιχειρηθεί μέσω του αγγλοσαξωνικού συστηματος, την αναμόρφωση προγραμμάτων σπουδών και τη διάσπαση σχολών)
2. Επιτάχυνση της εφαρμογής του νέου Ν.Πλαίσιο και του Νόμου της Αξιολόγησης
3. Εξωτερική πίεση για την αναθεώρηση του αρ.16 ώστε να ιδρυθούν Ιδιωτικά Παν/μια
4. Διάσπαση του σώματος των αποφοίτων σε 2 ταχυτήτων, στην αναζήτηση εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων
Η μόνη απάντηση στο ζήτημα των ΚΕΣ είναι το διαχρονικό αίτημα του φοιτητικού κινήματος για ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν για όλους. Και αυτή θα πρέπει να δοθεί μέσα από την ανάπτυξη ενός νέου γύρου κινητοποιήσεων, πιο δυναμικών από ποτέ, που θα δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στην αναδιαρθρωτική επίθεση.
