Τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος γίνεται για την κρατική καταστολή, όπως εκφράζεται από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους και κυρίως από την αστυνομία. Πολλοί όμως είναι και οι τρόποι έκφρασης της κρατικής καταστολής, όπως π.χ. τα δακρυγόνα, η βία της αστυνομίας (η οποία δεν διστάζει να χτυπήσει διαδηλωτές και μη, με γκλοπ, ασπίδες κ.α.), οι αναίτιες και παράνομες συλλήψεις κ.α. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, και ιδιαίτερα μετά την κοινωνική έκρηξη που ακολούθησε την δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου από την αστυνομία, η κρατική βία και καταστολή, ήταν πρωτοφανής σε μια προσπάθεια να σταματήσει η έκφραση της κοινωνικής οργής.
Κυριότερο μέσο καταστολής για την ελληνική αστυνομία αποτελούν εδώ και χρόνια τα δακρυγόνα, χημικά και ασφυξιογόνα αέρια. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στις δύο εβδομάδες που ακολούθησαν την δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου η ελληνική αστυνομία κατανάλωσε 4.000 δακρυγόνα (σε πολλές περιπτώσεις ληγμένα εδώ και πολλά χρόνια), με αποτέλεσμα να τελειώσουν και να πρέπει να παραγγείλει νέα από το Ισραήλ!!! Πολλές αγωγές έχουν γίνει κατά του ελληνικού δημοσίου από φοιτητές, καθηγητές και δικηγόρους για αλόγιστη χρήση δακρυγόνων σε βάρος διαδηλωτών τα τελευταία χρόνια και κυρίως στις πορείες που έγιναν από την πανεκπαιδευτική κοινότητα το 2006-2007, καθώς μπορούν να προκαλέσουν πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας.
Υπάρχουν πολλά είδη δακρυγόνων, που παίρνουν το όνομά τους από τα στοιχεία και τις ενώσεις που περιέχουν. Τα κυριότερα (και αυτά που χρησιμοποιούνται περισσότερο) είναι: το CN, το οποίο χρησιμοποιείται σε εκτοξευτήρες (γνωστούς και ως φυσούνες) και μάλιστα είναι εθιστικό, το CS ,το CR (του οποίου μάλιστα οι ιδιότητες αποκρύπτονται) , το OC (γνωστό και ως pepper spray) και διάφορα άλλα μίγματα αυτών των ουσιών. Η χρήση των δακρυγόνων γίνεται με πολλές μορφές και κυρίως με χειροβομβίδες δακρυγόνου (οι οποίες λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο όπως και οι χειροβομβίδες, απελευθερώνοντας δακρυγόνο σε αέρια μορφή) ή εκτοξευτήρες.
Το δακρυγόνο ανακαλύφθηκε από κάποιους αμερικάνους χημικούς στα 1928. Αναπτύχθηκε σαν όπλο στη διάρκεια του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου αλλά χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα για πρώτη φορά στον πόλεμο του Βιετνάμ. Την πιο συχνή του χρήση όμως βρήκε στα επόμενα χρόνια από τις κατασταλτικές δυνάμεις των κρατών ενάντια σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις του "εσωτερικού εχθρού". Η χρήση του αποσκοπεί στο να καταστήσει το "θύμα" ανίκανο να αντισταθεί ή να ξεφύγει ώστε να περάσει υπό τον έλεγχο των δυνάμεων της τάξης.
Επίσημη θέση των κυβερνήσεων αλλά και της αστυνομίας είναι ότι τα δακρυγόνα δεν προκαλούν μακροχρόνια προβλήματα υγείας, αλλά δρουν για ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, όσο αρκεί για την απώθηση διαδηλωτών. Το 1969 όμως, 80 χώρες ψήφισαν υπέρ της απαγόρευσης χρήσης δακρυγόνων, καθώς θεωρούνται χημικά όπλα, στα πλαίσια της συνθήκης της Γενεύης. Η αναγνώριση των δακρυγόνων ως χημικά όπλα δεν είναι τυχαία, καθώς δεν είναι λίγοι οι θάνατοι ανθρώπων που οφείλονται στην χρήση δακρυγόνων από τις αστυνομικές δυνάμεις. Συγκεκριμένα, στο Βιετνάμ υπάρχουν τουλάχιστον 689 νεκροί, πιστοποιημένοι από το Διεθνές Δικαστήριο από τη χρήση δακρυγόνων από τον αμερικανικό στρατό και 63 νεκροί στην Παλαιστίνη, κυρίως ηλικιωμένοι και παιδιά , εξαιτίας της υπερβολικής εισπνοής CS. Όσο για την Ελλάδα, δύο από τους νεκρούς του Πολυτεχνείου το 1973 (ο δικηγόρος Σπύρος Κοντομνάρης κι ο ιδιωτικός υπάλληλος Δημήτριος Παπαϊωάννου) έφεραν ως επίσημη αιτία θανάτου την εισπνοή υπερβολικής ποσότητας δακρυγόνων CN και CS. Πιο πρόσφατα, στις 13/12/2008 ένας 48χρονος άνδρας, κάτοικος Εξαρχείων , έχασε τη ζωή του εξ ‘ αιτίας της υπερβολικής χρήσης δακρυγόνων και χημικών σε αυτή την περιοχή εκείνες της μέρες.
Είναι φανερό λοιπόν, ότι τα δακρυγόνα μπορούν να προκαλέσουν άμεσο θάνατο από ασφυξία. Εκτός από αυτό, μπορούν να προκαλέσουν και μακροχρόνια και σοβαρά προβλήματα υγείας. Χαρακτηριστικό και ιδιαίτερα διαφωτιστικό πάνω σε αυτό το θέμα είναι το δελτίο τύπου που εξέδωσαν οι φοιτητικοί σύλλογοι Χημικού ΑΠΘ , Χημικών Μηχανικών ΑΠΘ μαζί με την ένωση Ελλήνων Χημικών. Σε αυτό το δελτίο τύπου αναφέρονται ξεκάθαρα οι επικίνδυνες μακροπρόθεσμες επιδράσεις των δακρυγόνων στην υγεία των ανθρώπων. Σύμφωνα με αυτό το δελτίο τύπου, λοιπόν, τα δακρυγόνα προκαλούν καρκινογενέσεις (κυρίως καρκίνο των πνευμόνων), τερατογενέσεις, γενετικές μεταλλάξεις, προβλήματα κληρονομικότητας και αναπαραγωγής, αναπνευστικές ασθένειες, σχηματισμό όγκων, δημιουργία εγκαυμάτων και δερματικών παθήσεων, ενώ οποιασδήποτε υφίσταται τον ψεκασμό τίθεται σε κίνδυνο αντίστοιχο με το οποιοδήποτε πειραματόζωο. Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες επιδράσεις, καθώς η επίδραση των δακρυγόνων διαφέρει από άτομο σε άτομο και εξαρτάται από τη συναισθηματική κατάσταση, τη νευρικότητα, τη φυσική δραστηριότητα, τη θερμοκρασία και την υγρασία του σώματος. Ειδικά τα άτομα που πάσχουν από άσθμα ή υπέρταση μπορεί να αντιμετωπίσουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα και να χρειαστεί η άμεση εισαγωγή τους σε νοσοκομείο. Παράλληλα, έχουν προκληθεί πολλοί τραυματισμοί από ευθείες βολές και από εκρηκτικούς μηχανισμούς εκτόξευσης δακρυγόνων.
Για όλους αυτούς τους λόγους οι εταιρίες παρασκευής δακρυγόνων θέτουν συγκεκριμένους όρους χρήσης των δακρυγόνων, ώστε να μην προκαλούν προβλήματα υγείας. Οι κυριότεροι από αυτούς είναι: Να μην ψεκάζεται κοντύτερα από 3-4 μέτρα, διότι αλλιώς μπορεί να προκληθεί σοβαρή βλάβη των οφθαλμών και του δέρματος. Να μην ψεκάζεται απευθείας το πρόσωπο του διαδηλωτή, διότι αυτό θα οδηγήσει οπωσδήποτε σε βαριά βλάβη των ιστών του οφθαλμού.Ο χρόνος ψεκασμού να είναι ελάχιστος. Επιτρέπεται ο ψεκασμός μόνο ατόμων που έχουν τις αισθήσεις τους και είναι υγιή. Δεν επιτρέπεται ψεκασμός σε κλειστούς χώρους. Είναι προφανές, πως όλες αυτές οι οδηγίες δεν τηρούνται από την ελληνική αστυνομία, κάτι που κάνει τη χρήση τους ιδιαίτερα επικίνδυνη.
Η χρήση δακρυγόνων, όπως και η γενικότερη πολιτική άγριας καταστολής που ακολουθείται από την κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια, και αποτυπώθηκε και πρόσφατα με ξυλοδαρμούς τραυματιών, ηλικιωμένων πολιτών, δημοσιογράφων και συλλήψεις δικηγόρων, έχει αποδειχτεί ότι δεν μπορεί να μας τρομοκρατήσει.
